Wezenlijk niet

Ik heb makkelijk praten,

want ik ben niet meer alleen.

Ooit was het voor mij ook anders

toen was er niemand om mij heen.

Zelfs lang daarvoor waren er tijden

waarin ik, ondanks het gezin,

mij eenzaam en verdrietig voelde,

geen troost kon vinden binnenin.

Daar vond ik toen slechts holle vaten

waaruit een wrange echo klonk

als ik mijn eenzaamheid beklaagde,

die soms in sterke drank verdronk.

Door alles wat mij overkwam

heb ik geleerd alleen te zijn,

mijzelf te verliezen in bezigheden.

Dat vond ik op den duur zelfs fijn.

Iets creëren geeft voldoening;

het hoeft niet waardevol te zijn,

althans niet in waarde van valuta,

wel voor het wezen en het brein.

Maar ik heb makkelijk praten

gezelschap ligt mij in ’t verschiet.

Dus als ik bij tijd en wijle op mezelf

ben aangewezen en ‘eenzaam’ ben,

voel ik mij zo in wezen niet.

Joke van der Ark

Nr. 941 – 20 maart 2020