Onafwendbaar

Zorgeloos en nog geen besef van tijd.

Slechts behoefte aan slaap en voeding.

Geleidelijk daagt het benul van de momenten

van eten, spelen en naar bed gaan

en groeit het weten dat zij die jou vertrouwd zijn

je steeds weer komen halen; het verschil

tussen absoluut en relatief kun je nog niet bepalen.

Dat komt later als je leren gaat en de uren

die je op school vertoeft soms eindeloos lijken,

maar juist heel kort wanneer het ergens fijn is.

Je leert om te gaan met het verstrijken van de tijd,

de duur en het wachten. Al lukt het je

nog immer niet, het verloop daarvan zelf te bepalen,

want het gaat zoals gaat, komt, gaat, komt, gaat ...

Het blijft lastig ook als je met het klimmen der jaren

behoudender wordt. Je het liefst zou willen dat

alles in een voor jouw te behappen tempo blijft gaan.

Je het af en toe niet bij kan benen omdat iedereen

zo snel praat dat je het niet meer volgen kan.

Inmiddels weet je dat ook snelheid relatief is.

Dat jonge mensen dat anders ervaren, want

zij weten nog niet dat als ook zij eenmaal oud zijn

ze de tijd als tegenligger gaan zien, die met hoge snelheid

op ze afkomt. Ontwijken behoort dan niet meer tot

de mogelijkheid noch om het gaspedaal te laten vieren.

Joke van der Ark

Nr. 976 – 2 december 2020