Onze tijd

Bladerend in ons verhaal

wil ik je vinden, je ervaren

in ieder woord dat beschrijft

wat wij samen deden,

waar we waren, dwaalden en

enkele nachtjes overbleven.

Het verslag krijgt me te pakken,

steeds sneller sla ik de bladen om;

ik lees dingen die me ontroeren

of die gepaard gaan met een lach,

maar ook verdriet, want ondanks

dat ik jou nabij weet

kan ik je niet raken, niet met jou,

maar slechts tot jou praten en

langzaamaan besef ik dat ons verhaal

bestond in een tijd waarin jij

nu voorgoed gevangen lijkt, want

daarbuiten besta je niet.

Toch troost het mij te weten dat

wat wij hadden, in mijn hart

geboekstaafd staat, waardoor,

als ik in gedachten terugga,

ik mij in een tijdcapsule begeef

waarin ik ons samen herbeleef.

Joke van der Ark

Nr. 985 – 10 februari 2021