Het is al licht

Het lijkt een bos, vaag

kan ik iets onderscheiden.

De armen naar voren

uitgestrekt om nergens

tegenaan te botsen.

In beweging blijven.

Ik voel iets dat te glad is

om een boom te zijn.

Het schuift open.

Licht! Een lift?

Ik aarzel, maar ga

dan toch naar binnen.

Het licht dooft, de deur

sluit zich vanzelf.

Beweging …

Alle kanten gaat het op,

omhoog, omlaag, zelfs

naar wat voelt als links

of rechts. Waarheen?

Nog steeds in het bos?

Het voelt warm en zacht.

Vaag zie ik een gestalte

die de gordijnen open doet,

mij goede morgen wenst

en zegt: ‘Het is al licht’.

Joke van der Ark

Nr. 1059 – 20 maart 2022