De buurt

Overal staan huizen

ik ga aan ze voorbij

het uiterlijk van de een

maakt me blij,

terwijl dat van andere

mij somber stemt.

Bij verreweg de meeste

heb ik de behoefte niet

te willen weten hoe

het interieur eruit ziet;

het gaat mij niet aan

hoe die mensen leven.

Toch is er één, het is

eigenlijk een boerderij

waaraan ik niet voorbij

kan gaan zonder te denken,

daar zou ik weleens

binnen willen kijken.

Ik vermoed dat het er

gezellig is zo komt het

op mij over, terwijl

door de beslotenheid

het mij niet vergund is

het inwendige te zien,

maar slechts een stukje

van het binnenhof

waar een torentje staat,

waarin

ik hoor het soms,

een klokje slaat.

Ik proef er

een sfeer van vroeger,

een zekere rust

die in deze jachtige tijd

helaas

niet meer bestaat.

Joke van der Ark

Nr. 1094 – 20 november 2022