Vroeger …!

Het beginwoord om

te verwoorden hoe het was en

hoe we nog omkeken naar elkaar,

zeker binnen een gemeenschap.

Dat het ook benauwend was,

zei men meestal niet, maar

het werd vaak gedacht als men

de ogen op zich wist gericht.

Jongeren voelden zich gekooid

en hoopten dat zij ooit het oord

konden verlaten, weg

van roddel en achterklap.

Veel is er veranderd sinds

de kneuterigheid verdween;

het individu leeft naar eigen inzicht,

doet wat hem of haar goeddunkt.

‘Het was zo’n aardig iemand,’

hoor je nu vaak zeggen als

blijkt dat die persoon heel wat

op zijn kerfstok heeft.

Of, ‘Oh, wat vreselijk!

Ik dacht al wat stinkt

het toch de laatste tijd. Nee,

missen deed ik hem niet.’

De wereld werd kleiner,

de onderlinge afstand groter,

waardoor onze aandacht voor

elkander verloren is gegaan.

Zoals het vroeger was dat komt

niet terug en dat is fijn, maar

iets meer tolerantie en wat aandacht

voor elkaar zou prettig zijn.

Joke van der Ark

Nr. 1119 – 7 mei 2023