Levensecht

Niet iedereen weet bij het ontwaken

waar hij van droomde.

Ik behoor echter, tot diegenen bij wie

de droom op dat moment nog

op het netvlies staat.

Soms hoor ik mijzelf gillen, omdat

iets of iemand mij bedreigt,

mij iets aan wil doen. Gelukkig

dat die gil mij wekt, waardoor

het allerergste wordt voorkomen.

Van zo’n droom onthoud ik slechts

de laatste ogenblikken, niet wat

eraan vooraf ging.

De dromen die ik meemaak als

ik reeds genoeg geslapen heb, maar

nog wat blijf liggen, staan mij later

op de dag nog helder voor de geest.

Die slaap-waak-dromen

kan ik in wakkere toestand letterlijk

navertellen, zelfs als ik ze niet begrijp.

Maar wat mij vanmorgen overkwam,

steekt al mijn gedroomde momenten

naar de kroon. Op pakweg

anderhalve meter afstand van mijn bed

stond een vrouw.

Zij was gekleed met zonnebril en al.

Ze zei ‘hallo’ en ik hoorde mijzelf

een antwoord geven. ‘Oh, hallo’

zei ik en lichte mijn hoofd op

om haar aan te kijken.

Toen was het voorbij …,

maar zij was er, levensecht.

Joke van der Ark

Nr. 1263 – 15 februari 2025