Dan is het uit…

en met een zucht klap ik het dicht,

ik zal ze missen, de gestalte gekregen

personages, van wier gezelschap

ik zo’n lange tijd genoot.

Ik daalde met ze af naar de spelonken

van hun leven, deelde in euforie,

rook hun angsten, zelfs de dood, waardoor

ik haast moest braken in een hobbelende bus.

Ze spookten door mijn hoofd terwijl zij

‘letterlijk’ zwaar aan mijn schouder hingen

in mijn, door de dikte van het boek,

te zwaar beladen tas.

Zo zijn ze deel van mij geworden,

nimmer raak ik ze meer kwijt,

zij kwamen tot mij door geschreven

woorden die mij lieten weten,

hoe ze dachten, leefden, werden

onderdrukt of maling hadden

aan de heersende moraal,

het politieke inzicht in hun tijd.

In mijn gedachten kom ik ze soms tegen,

opgeroepen door het hier en nu

of door nieuwe personages die ik,

als ‘hun’ boek straks uit is, net zo missen zal.

Joke van der Ark

Nr. 433 – 4 april 2004