Tijdens de waan van de dag

in de beslotenheid van dat hoge gebouw

komt soms het verlangen aangeslopen,

even met mijn blote voeten

over het bedauwde gras te lopen.

Een moment sluit ik de ogen

om de sensatie te versterken

en als ik ze weer opendoe,

omdat ik hier behoor te werken,

zie ik een heldere regenboog

aan de donkere hemel stralen.

Ik daag mijn verlangen uit,

kleur voor kleur neerwaarts te dalen

tot aan die volle pot met goud,

om mijn vrijheid af te kopen,

zodat ik, als ik die behoefte voel,

op mijn blote voeten rond kan lopen

in het van verbazing sprakeloze landschap.

Joke van der Ark

Nr. 452 – 25 november 2004