Stoutmoedig

Angstvallig houd ik het verleden toe,

veilig opgeborgen, wat ik tot dan

niet meer wilde voelen, niet weten hoe

het was geschied dat men mij mijn jeugd ontnam.

Soms, als ik het een stukje open doe

komt een niet te stuiten golf, ik kan

ternauwernood het lid weer sluiten, moe

en verbaasd over de grote kracht ervan.

De dag zal komen dat ik stoutmoedig

niet een stukje maar alles openzet

zodat al die oude rommel spoedig

zijn weg zal vinden, naar waar de wet

het toelaat, door anderen koelbloedig

tot grote berg gevormd en toegedekt.

Joke van der Ark

Nr. 141 – april 1991