Winteravond

Langzaam wordt alles toegedekt,

bomen krijgen witte kruinen

daken een dun laagje glazuur.

Kinderen, nu nog in hun bedje

zullen straks naar buiten komen.

Verbaasd over het wit overstromen

zij in hele horden de natuur.

Eerst een run op slee en bezem

direct daarna een sneeuwhut of

een sneeuwman midden op het plein.

Zalige stilte heerst op straat

de sneeuw dempt het geluid.

Ik voel de warmte en de veiligheid

van mijn omgeving, mijn dorp,

mijn land, mijn thuis.

Joke van der Ark

Nr. 145 – mei 1991