Weer alleen met duizend vragen

In evenwicht lijkt alles nu te zijn,

eindelijk zijn nu de lange nachten

vol tederheid en samen wachten

op een nieuwe dag vol zonneschijn.

Gelegenheid om alles haarfijn

uit te leggen, de grote klachten,

kleine die ook moeilijkheden brachten

komen tot oplossing door het samenzijn.

Een misplaatst woord, onbegrip, de brug

doorkliefd en uit elkaar geslagen.

Er is niet een twee drie een weg terug,

weer op onszelf met duizend vragen,

in het eigen fort, de deur potdicht, stug

vasthoudend aan hoe wijzelf het zagen.

Joke van der Ark

Nr. 152 – augustus 1991