Als vanouds

Een gebruind gelaat en vrolijk als altijd

kwam hij die middag binnen, voor iedereen

een groet, er waren heel wat maanden heen

sinds ik hem had gezien voor ’t laatst, bereid

als immer tot een praatje, gekheid,

gezelligheid, gelach het kostte hem geen

moeite, hij was gezien waar hij verscheen,

persoonlijkheid in werk en vrije tijd.

Even later toen ik weer naar hem keek

zag ik er doorheen, in zijn ogen was

te lezen wat hij had doorstaan, al leek

het weer gewoon en als vanouds, het was

een harde strijd geweest, als je goed keek

zag je ’t pas, het bruin was enkel maar een jas.

Joke van der Ark

Nr. 169 – januari 1992