Door de wind bewogen

Zalig… denkt ze

als ze haar blik door ’t venster

naar het dartel schouwspel slaat,

hoe die rechtermouw vol liefde

om haar zomerjurkje gaat.

In het oor de schoonste klanken,

zomaar, eigen fantasie

’t is een walsje, kijk ze dansen

van je één twee… één twee drie.

Een bolle wind haalt nu het stel

heel even uit elkaar,

driftig gaat het heen en weer,

hij slooft zich uit voor haar.

Zalig… denkt ze als haar blik

het venster weer verlaat…

Zal ze het nog een wagen-

vaak- heeft ze het al gevraagd.

Resoluut stapt ze naar buiten

’t zal wel strijkdroog zijn,

de was en haar verlangen

ze haalt ze van de lijn…

Joke van der Ark

Nr. 209 – juni 1993