Ik zie

Een lage zon piept

onder de markiezen door

zodat de vage vlek

op ’t vensterglas

helder wordt belicht.

Een vogellijf,

één vleugel wijd

het kopje licht gebogen.

Zou hij geschrokken zijn,

de veren glad gestreken

en weer weg gevlogen?

Kom eens hier!

Kijk eens naar dat raam!

Er vloog een vogel tegenaan.

Kijk één vleugel wijd,

het kopje licht gebogen.

Zou hij geschrokken zijn,

de veren glad gestreken

en weer weggevlogen?

Nou en…

ze lachen wat en gaan weer heen.

En… ik voel me verlicht.

Joke van der Ark

Nr. 311 – 24 juli 1996