Klaar en helder weer

Boven onze hoofden pakte het soms samen

van daaruit viel het op ons neer,

het deerde niet het deed geen zeer,

we vingen ‘t op en klaarden het tezamen.

Zelfs toen het zwaarder werd namen

we het luchtig op, stelden ons teweer,

keerden ons niet af al ging het bar tekeer.

Het werd te erg, het lukte niet meer samen.

Van een afstand zie ik nu buien samenpakken,

zich ontladen, over wat ik losliet heen,

ik scherm me af, laat ‘het’ me niet meer pakken,

toch spettert het, dicht om me heen

het sluit me in en doet me snakken

naar klaar en helder weer, voor iedereen.

Joke van der Ark

Nr. 337 – 5 oktober 1998