Septembermorgen

Vroeg op weg, de zon en ik

om de nog lege dag te kleuren,

met een gevoel van weemoed

omdat het wéér staat te gebeuren.

Het telkens wederkerend afscheid

komt onvermijdelijk in zicht,

langzaam sluipt het donker nader

en knabbelt aan ons dagelijks licht.

Een koele bries strijkt langs mijn wangen

tintelt de lucht herfstachtig fris,

geeft een gevoel van reeds voorbij

terwijl het nog volop zomer is.

Joke van der Ark

Nr. 346 – augustus 1999