Doordringend geruis

Tussen waak en slaap

droom ik van de zee.

De branding neemt

mij mee naar ’s zomers

lekker lui, een

fikse wandeling

op het strand, een

milde regenbui.

Zelfs de zon voel ik

op mijn huid. Het is

al laat, ik moet

er uit, maar het is

zo heerlijk hier. Ik draai

me nog eens om;

word me bewust van

wat ik werkelijk hoor.

Het nooit aflatende verkeer

dringt langzaam tot mij door.

Joke van der Ark

Nr. 372 – september 2001