Sensuele vergankelijkheid

denkt mijn warrig hoofd.

De geur botst met de kleuren;

ze lonken naar me terwijl

ik door de polder fiets.

Ze dansen met hun

tere blaadjes zodat ik,

dronken, kleine

flirtende snoetjes zie.

Ze voeren mij terug

naar vroeger, toen

onze oma werd verblijd

met een bosje, vers geplukt,

want bloemen houden

van mensen en ik,

ik houd van bloemen.

Joke van der Ark

Nr. 381 – 8 november 2001