Dorp in bloei
Een weekje vrij
dus ben ik thuis,
ontdek de mei
weer dicht bij huis.
Geur en beeld
het is zo oud,
nieuw het kleed
en toch vertrouwd.
Appartementen
bijna klaar,
sentiment,
wat mis ik daar?
Keer op keer
word ik verrast
omdat er weer
iets is verkast.
Gesloopt, gebouwd
ruimer en fraaier
langzaamaan ontvouwt
de waaier.
De bebouwing
breidt zich uit
in de omgeving
totdat zij stuit
op grensgebied.
‘tot hier aan toe
en verder niet’.
Een heel gedoe
want menigeen
hoopt op een lot,
zij volgen steen
na steen, tot…
fundament wordt
tot een huis.
Zo bouwt men voort
aan nest en thuis.
Een enkele keer
lokt een ander plek,
toch, nu ik weer
hier de mei ontdek
in eigen dorp
rond eigen huis
op een steenworp
van het stadsgedruis,
kom ik er achter,
ja vind ik het fijn
een ’t Ambachter
te mogen zijn.
Joke van der Ark
Nr. E-
mei 2000