Een proestend elfje

 

‘Ga maar heerlijk dromen meiske,’ zegt mama

en stopt haar nog eens lekker in.

Fleur is moe, toch wil ze heel graag

wakker blijven, want misschien, denkt ze,

misschien …, maar dan vallen haar oogjes toe.

 

Giechel, giechel, hoort ze en ze draait zich om.

Op haar kussen zit het elfje, dat proestend

van het lachen zeg: ‘Je praatte in je slaap,

ja heus! Je zei maar steeds, straks komt ze,

ik weet het zeker, straks komt het elfje echt.’