Niet te bevatten

Al wordt het ons

in heel z’n verschrikking

nog zo vaak getoond,

herhaling na herhaling,

toch probeer ik het niet toe te laten.

Het is te veel, te vaak,

te alomvattend,

te schokkend ook.

Maar dan ineens

komt er een verdriet

via een directe lijn naar binnen,

pijn die mijn ziel beroert, die

niet één snaar maar het geheel,

alles wat maar trillen wil

in beweging zet, een kakofonie

van ontreddering en vertwijfeling,

samengebald in niet te bevatten

hartverscheurend leed

van een mens die verloor

wat hij boven al lief had.

Joke van der Ark

Nr. 820 – 9 april 2017