Sleutelmomenten

Je huilt ten teken dat je echt bestaat,

al bestond je al wel even.

Was het donker, of was het licht?

Vond je het fijn om daar te leven?

Welkom, maar alles draait nu wel om jou.

Waren zij zich daarvan bewust?

Nee, maar hun ongemak vloeit samen

met de liefde, waarmee jij wordt gesust.

Razendsnel zien ze in jou

die kleine mens in wording, voor wie

alles open ligt. Op naar de toekomst

waar vele poorten wachten.

Eerst is er de crèche,

vreemde gezichten, andere sfeer.

Daarna school, nog niet zo serieus.

maar al wel gericht op meer.

Kun je goed mee? Het is te hopen.

In die tijd is populair zijn wel een pre.

Je lijf groeit, het maakt je wat onzeker,

Het valt ook allemaal niet mee.

Keuze? Wat wil je later worden, of

belangrijker, wat is je perspectief?

Hormonen gieren door je lijf, maar

tegenover de ander ben je nog naïef.

Je weet het, de keuze is gemaakt.

Je gaat studeren! Maar is dit wel jouw pad?

Kun je het? Heb je genoeg vertrouwen?

Of heb je jezelf schromelijk overschat?

Met kleine tegenslagen heb je het gered.

Voorlopig ben je klaar met leren!

Nu aan de slag. Dat lukt waarschijnlijk

niet direct, maar je gaat het wel proberen.

Niet meer naïef, je hebt je lief gevonden.

Wat is er heerlijker dan samenzijn.

Bij elkaar, vertrouwen in de toekomst.

Het leven lijkt één lang festijn.

Je bent er niet op voorbereid, maar

kleine scheurtjes worden scheuren.

Hoe, vraag jij je later af.

Hoe kon dit ongewild gebeuren.

Het leven heeft je bijgeschoold,

toch zit je nog met heel veel vragen.

Je twijfelt …, maar op een goede dag

durf je het opnieuw te wagen.

Je vindt een ander lief en samen

ga je het grote geluk beleven,

want na niet al te lange tijd

zal het er zijn, een heel nieuw leven.

Je staat nu aan de andere kant.

Ben jij er op voorbereid?

Het theoretisch weten is immers

altijd anders dan de werkelijkheid.

De verantwoording voor je gezin

valt je niet altijd even licht.

Soms mis je het echte vrij zijn,

maar dat is slechts een schicht.

Je weet wel degelijk waarom

het gaat, de plicht naar je gezin.

Zij gaan naar school, jij hebt

je werk, je staat er middenin.

Ze zijn volwassen, doen het goed.

Je bent weer met z’n tweeën.

Het ouder worden remt je lijf,

maar je geest is vol ideeën.

Het gaat niet meer zo vlot en

ziek zijn, valt niet mee.

Af en toe hou je het bed en slikt

je medicijnen, al dan niet gedwee.

Langzaam komt het einde nader

Je bent niet bang, ‘das war einmal’.

Geliefd? Verfoeid? Een goed mens?

Of slecht? Je was het allemaal.

Joke van der Ark

Nr. 891 – 28 maart 2019