De bronzen klokken

Als mijn moeder dit lied zong,

werd ik ondanks dat ik het mooi vond

angstig en verdrietig. Het mysterie

van ’t leven, dat begreep ik niet.

In gedachten hoorde ik de klokken

als ze op het einde van het lied voor

de derde keer met hun gebeier de

droevige boodschap verbreidde.

Dan dacht ik aan mijn eigen dood

en zag voor me hoe dat later bij mij

zou gaan, maar ik was een kind

en had nog een heel leven voor me.

Een lang bestaan trok

in de tijdspanne van een lied

onder klokgelui aan mij voorbij:

‘Een jongetje wordt gedoopt,

dan is hij groot en trouwt en

niet veel later is hij dood en wordt

er gerouwd als hij onder klokgelui

ten grave wordt gedragen.’

Het blijft een mysterie …

Joke van der Ark

Nr. 1188 – 17 februari 2024

Les trois cloches, in 1939 geschreven door Jean Villard.

In 1948 door Bert Reisfeld in het Engels vertaald als The Three Bells.

Dick Manning maakte een alternatieve vertaling:

While the Angelus Was Ringing.

In 1949 in het Nederlands door Bob Scholte uitgebracht