Verlangen

Soms te groot om te bevatten,

vluchtig baant het zich een weg

door hoofd en lijf, spint het in,

het van begeren overlopend

smachtend hart.

Bitter verlangen druipt

langs de gesponnen draad,

strak als een

gespannen snaar,

dik van geronnen bloed.

Zodat de juiste toon

nauwelijks gevonden wordt,

gevangen in een kakofonie

van leven waardoorheen

de geest laveren moet,

totdat het hunkeren bedaart;

tot rust gekomen is,

zal het schrijnen, troost,

hol klinken in het vat

van groot gemis.

Joke van der Ark

Nr. 479 – 5 december 2006