Ik bouw

met woorden en

woon welhaast

in de beelden

die ik daarmee schep.

Gelukkig herken jij

steeds mijn huis

en schroomt niet

aan te bellen.

Met dit gedicht bedank ik mijn vriendin

Ted van Hooijdonk

voor haar jarenlange steun en toewijding

Soms

zijn we even

transparant

dringt de ziel

door onze huid

en schreeuwt

het

zonder woorden

uit.