Een bijzonder oord

Hebben jullie genoeg reserves?

Zit er een vetlaag op je lijf?

En staat de navigatie op de juiste route?

Deze vragen klinken steeds weer als de vogels klaar staan om te vertrekken. Vooral de jongeren onder hen wordt op het hart gedrukt de ouderen te volgen en niet eigenwijs te zijn.

Onderweg kruisen ze, zoals altijd in drukke perioden, grote zwermen andere soorten. Ook op pleisterplaatsen komen ze die tegen. Allemaal hebben ze hun favoriete stekkies en dat blijken vaak dezelfde te zijn. Nog niet zo lang geleden ontdekte een aantal onder hen een rustplaats waar het heerlijk toeven is. Het was meer geluk dan wijsheid.

Terwijl hen zo op het hart gedrukt was bij de groep te blijven, nam een aantal pubers de verkeerde afslag. Ze raakten in de war en hun navigatie ook. ‘Opnieuw berekenen?’ klonk het iedere keer. Ze werden er horendol van en landden op de eerste de beste plek waarvan ze dachten dat het kon.

En of het kon. Wat een verrassing. Ze wisten niet van het bestaan van dit mooie stukje land. Wat een paradijs! Voedsel genoeg. Het leek wel of er voor hun komst een feestmaal was aangericht. Ze deden zich tegoed aan al het lekkers en zetten voor ze weer vertrokken deze plek in hun navigatie.

De andere vogels, inmiddels op de plek van bestemming aangekomen, waren ongerust zoals dat altijd gaat als pubers zich niet houden aan de afspraak. Ze vreesden al voor het ergste …

‘Kijk!’ riep er een, ‘kijk daar in de verte!’

En ja hoor, daar kwam het groepje druktemakers.

‘Hallo, hallo, we hebben onderweg …’

‘Ja, ja, jullie verdienen een pak rammel. Maar wat zijn jullie fit!’

‘We hebben onderweg gegeten. Er was voedsel genoeg voor iedereen. Het was er rustig, geen verkeer. Gaan we er volgende keer met zijn allen heen?’

‘Als het zo is als jullie zeggen, dan zou ik niet weten waarom we er niet eens een kijkje kunnen nemen om met eigen ogen te zien wat voor een heerlijkheid het is,’ sprak de aanvoerder al wat milder. ‘Maar vertel eens wat meer en geef ons de coördinaten zodat we weten waar het ligt.’

‘Het is een getijdeneiland in de rivier De Noord. We ontdekten dat ook andere soorten die plek reeds gevonden hadden. Tja, dat krijg je als twee keer per dag de tafel wordt gedekt. We zagen slechts een handvol mensen met laarzen aan hun voeten, die soms bleven steken in het slik. Daar moesten we om lachen. Ook stonden enkelen, zoals dat altijd gaat, verdekt opgesteld. Ze tuurden door een verrekijker. Deze mensen doen geen kwaad. Ze waren blij ons te zien, dat konden we wel merken. Ze hielden lijstjes bij van vogels die ze spotten. Er waren futen, grutto’s, bontbekplevieren, tureluurs en nog veel meer soorten. Zangvogels waren er ook volop. We verheugen ons al op de volgende vlucht, want het is echt een bijzonder oord, dat natuureiland Sophiapolder.