Op een ouwe fiets

Die dag zou ik vanuit mijn woonplaats Hendrik-Ido-Ambacht naar Loosduinen (Den Haag) fietsen om daar een bezoek af te leggen. Rond acht uur in de morgen reed ik op mijn gemak langs het Kralingse Bos in Rotterdam. Ik ben niet iemand die de kortste route neemt. Nee, ik ga, zo gezegd mijn neus achterna, naar waar het mooi is. Op een gegeven moment werd ik gepasseerd door een man die klaarblijkelijk goede zin had. “Een goede morgen,” wenste hij mij vrolijk toe. Het was lekker weer en ik voelde me vrij dus wenste ik hem hetzelfde.
Even later, we stonden te wachten tot het verkeerslicht op groen zou gaan, vertrouwde hij mij met een lachend gezicht toe dat hij helemaal naar Vlaardingen zou fietsen. Inmiddels naast elkaar verder fietsend vertelde ik hem dat ik naar Loosduinen op weg was. “Op die fiets?” waren de eerste woorden die hij sprak toen hij, toch wel een beetje overtroeft, van de verbazing bekomen was. “Ja,” zei ik. Nu rij ik inderdaad al sinds jaar en dag op een nogal oude zware fiets. Maar ik vind het nog steeds een lekker karretje. Hij brengt me naar waar ik heen wil. En ik hoef er niet zo zuinig op te zijn en bovendien niet in angst te zitten dat hij gestolen zou worden. Even verder scheidden onze wegen en wenste we elkaar nog een prettige dag. Mijn dag kon in ieder geval niet meer stuk.


Joke van der Ark