Dat zou toch jammer zijn

Als papa thuiskomt, vertelt Jeroen

trots wat hij heeft gedaan.

En mama zegt: ‘Hij was een reuze hulp.

Je zult het zien, als we aan tafel gaan.’

‘Ik ben benieuwd,’ zegt papa,

‘Het zal vast heel lekker zijn.’

‘We zeggen echt niet wat het is,

want dat is een geheim.’

Wanneer alles op de tafel staat,

roept Jeroen: ‘Pap, doe je ogen dicht.’

‘Goed, maar dan moet je me even helpen,

dat ben je wel aan mij verplicht.

Ik kan me stoten of zelfs vallen

en dat zou toch jammer zijn.

Het zal me niet lekker smaken

want alles doet me dan zo’n pijn.’

‘Doe ze nu maar open pap!’

Verwachtingsvol kijkt hij hem aan.

‘Oh, wat lekker,’ roept zijn vader.

‘Heb jij dat allemaal gedaan?’